Οι εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝ.ΑΛΛ. ήταν τελικά μια ευχάριστη έκπληξη για την προοδευτική παράταξη στη χώρα μας. Μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων πήγε στις κάλπες εκδηλώνοντας έτσι το ενδιαφέρον του για το μέλλον αυτού του χώρου που επωμίστηκε μεγάλο βάρος της διακυβέρνησης την περίοδο της Μεταπολίτευσης και πλήρωσε μεγάλο πολιτικό κόστος για τα μνημόνια.
Ελπιδοφόρο και χρήσιμο για την εξ αριστερών προοδευτική παράταξη και συγκεκριμένα τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, που οφείλει να πάρει το μήνυμα της μαζικής αυτής συμμετοχής και να διευρύνει τους διαύλους της επικοινωνίας μαζί του τόσο στους κοινωνικούς χώρους όσο και στην ηγεσία του.
Το ΠΑΣΟΚ, όπως και αν ονομαστεί, είναι εν δυνάμει συμμαχική δύναμη για την Αριστερά που θέλει να είναι κυβερνώσα πολιτική δύναμη και όχι δύναμη διαμαρτυρίας.
Οι συμμαχίες είναι απαραίτητες όπως και ο ξεκάθαρος πολιτικός λόγος, για να γνωρίζουν οι πολίτες όσα μας ενώνουν και όσα μας χωρίζουν. Η κλιματική και η υγειονομική κρίση που βρίσκονται πολύ ψηλά στην πολιτική ατζέντα είναι προνομιακά πεδία σύγκλισης της Αριστεράς με τη σοσιαλδημοκρατία. Αρκεί να μην πατάνε οι εν λόγω πολιτικές δυνάμεις σε δύο βάρκες.
Το πιο ελπιδοφόρο των εσωκομματικών εκλογών του ΚΙΝ.ΑΛΛ. ήταν όμως η μη επικράτηση εκείνων των ιδεών που καταργούσαν τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στη Δεξιά και την προοδευτική παράταξη. Παρά την προβολή του υποψηφίου που ήταν φορέας των ιδεών αυτών και τις δημοσκοπήσεις που τον έφερναν, αν όχι στην πρώτη θέση, τουλάχιστον στον 2ο γύρο, οι ψηφοφόροι της 5ης Δεκεμβρίου δεν επιδοκίμασαν έναν πολιτικό που έχει συνδέσει το όνομά του με τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών τον Απρίλιο του 2012 και εκφράζει τον δεξιό προσανατολισμό του κοινοβουλευτικού φάσματος, από τα λεγόμενα εθνικά θέματα έως το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα.
Δεν πίστεψαν έναν πολιτικό που με όχημα την πολιτική αυτονομία του χώρου απέκλειε κάθε προοπτική συνεργασίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις για τον σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης. Επέλεξαν αντίθετα για την πρώτη θέση έναν πολιτικό της νέας γενιάς με ευρωπαϊκό προφίλ και προβολή των θέσεων της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, που αρνήθηκε να απαντήσει μονοσήμαντα στο εκβιαστικό δίλημμα του συνυποψηφίου του για τη Συμφωνία των Πρεσπών και που ελπίζουμε ότι δεν θα ξεχάσει τις θητείες του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όταν, όπως όλα δείχνουν, αναλάβει τα ηνία της παράταξής του. Οι προσδοκίες πολλές και η διάψευσή τους πιθανή. Δεν μπορούμε όμως να ζήσουμε χωρίς προσδοκίες. Ασε που η διάψευσή τους εξαρτάται και από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.