Η Μαρία Ρεπούση, είναι ένας άνθρωπος που δεν της αρέσει να μασά τα λόγια της και λέει την άποψή της χωρίς να λαμβάνει υπόψη το όποιο πολιτικό κόστος. Πρώην βουλευτής και καθηγήτρια του ΑΠΘ η κ. Ρεπούση υπήρξε από τους πρωτεργάτες της «Γέφυρας» που συνέδεσε τον ΣΥΡΙΖΑ με άλλους πολιτικούς χώρους, πρόσωπα και συλλογικότητες της κεντροαριστεράς με αποτέλεσμα την μετατροπή του σε ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία. Μιλώντας στο GRTimes.gr η κ. Ρεπούση αναφέρεται στην διαφορά του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ που κυβέρνησε από εκείνον που δημιούργησε ο Αλέξης Τσιπρας. Δηλώνει παρούσα στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν είναι υποψήφια ευρωβουλευτής, χαρακτηρίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών ως μια καλή συμφωνία και αναφέρεται στο bullying και τις επιθέσεις που έχει δεχτεί προκειμένου να μην λέει τις απόψεις της.
Κυρία Ρεπούση πρόσφατα μέσω facebook ανακοινώσατε ότι δεν θα είστε υποψήφια ευρωβουλευτής με τα παραπολιτικά σχόλια να δίνουν και να παίρνουν για την απόφασή σας αυτή; Γιατί δεν θα «κατεβείτε» στις ευρωεκλογές;
Είχα εξαρχής συναρτήσει την υποψηφιότητά μου με το χρόνο που θα είχα έτσι ώστε να την υποστηρίξω όπως θα ήθελα. Όπως έλεγα και στην ανακοίνωσή μου η δουλειά μου στο πανεπιστήμιο είναι απαιτητική και στο διάστημα που απέμενε έκρινα ότι τα χρονικά περιθώρια ήταν ασφυκτικά. Μετά, η ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων σε τμήματα πιστεύω ότι δημιουργεί συνθήκες ανισοτιμίας ανάμεσα στους/στις υποψηφίους/ες πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν υποψήφιοι υπουργοί ή βουλευτές που διαθέτουν υποδομές που δεν έχουν οι συνυποψήφιοί τους. Τα πολιτικά κόμματα έχουν βέβαια τους σχεδιασμούς τους και το σέβομαι αυτό, μόνο που μερικές φορές αυτοί οι σχεδιασμοί δεν υπολογίζουν τον ανθρώπινο παράγοντα.
Θα σας ενδιέφερε να είστε υποψήφια βουλευτής στις επόμενες εθνικές εκλογές;
Έχω δηλώσει παρούσα στο εγχείρημα της συγκρότησης της προοδευτικής συμμαχίας με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω στην αναγκαιότητά του και είμαι διατεθειμένη να το υπηρετήσω από όποια θέση.
Υπήρξατε βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, το κόμμα που δημιουργήσατε με τον Φώφη Κουβέλη επειδή είχατε διαφωνήσει με τον Αλέξη Τσίπρα στο εσωτερικό πεδίο. Τι άλλαξε και σήμερα τον υποστηρίζετε;
Το κόμμα το δημιουργήσαμε όχι μόνον όσοι και όσες αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και συλλογικότητες που δεν ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ. Προσωπικά συμμετείχα στην ίδρυση της ΔΗΜΑΡ μέσω της «Αριστερά Σήμερα» [ΑΡ.ΣΗ], μιας συλλογικότητας που είχαμε δημιουργήσει με πρόεδρο το Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Ο Μιχάλης όμως δυστυχώς δεν υπήρχε πια. Τώρα αν και δεν συμμετείχα στο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλω να αποφύγω την ουσία της ερώτησής σας. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνης της εποχής έχει μεγάλες διαφορές από το σημερινό που κυβέρνησε και πιστεύω ότι συνειδητοποίησε την απόσταση ανάμεσα στις διακηρύξεις και στις πράξεις. Σήμερα είναι σε μεγάλο βαθμό ένα ώριμο αριστερό κόμμα με ανοικτά τα μάτια και τ' αυτιά του και στην κεντροαριστερά και στην αριστερή σοσιαλδημοκρατία.
Μετά την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε Προοδευτική Συμμαχία η «Γέφυρα» υφίσταται;
Υφίσταται αλλά οφείλει κι αυτή να επιλύσει ουσιαστικά ζητήματα λειτουργίας αν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει.
Είστε μια πολιτικός, πανεπιστημιακός, ένας άνθρωπος που έχετε δεχτεί επιθέσεις για τις απόψεις σας για τους Ποντίους, την Μικρασιατική Καταστροφή, το Μακεδονικό. Σκεφτήκατε ποτέ να σταματήσετε να μιλάτε λόγω... bullying;
Πράγματι έχω δεχθεί πολλές επιθέσεις και εκφοβισμό προκειμένου να μην εκφράζω τις απόψεις μου. Και ακόμα έχω αντιμετωπίσει την χωρίς όρια παραποίηση αυτών των απόψεων. Όσο κι αν πολλές φορές ήρθα αντιμέτωπη με ακραία φαινόμενα ανθρωποφαγίας, αυτό που δεν σκέφθηκα είναι να προσαρμόσω τις απόψεις αυτές στις κυρίαρχες εθνολαϊκιστικές επιταγές. Αυτή ήταν η αντίστασή μου. Τώρα αν σκέφθηκα να σιωπήσω ή να αποσυρθώ, πρέπει να πω ότι το σκέφθηκα πολλές φορές. Βρέθηκα ξαφνικά από έναν σχετικά προφυλαγμένο χώρο όπως είναι το πανεπιστήμιο στην πολιτική, μια πραγματική αρένα που κυριαρχεί ο σεξισμός και ο εθνικισμός και δεν βασιλεύει η κοινή λογική. Δεν επιτρέπεται για παράδειγμα να λες δημόσια αυτό που σκέφτεσαι και που πολλοί άλλοι άνθρωποι σκέπτονται και λένε στην καθημερινή τους επικοινωνία χωρίς να υπολογίσεις το πολιτικό κόστος. Δεν επιτρέπεται να υποστηρίζεις κοινούς ιστοριογραφικούς τόπους, βασικά ιστορικά δεδομένα όταν αυτά δεν εντάσσονται στον κανόνα της εθνικής ορθότητας που τείνει να γίνει κανόνας εθνικής τρομοκρατίας.
Είναι πρόθεσή σας να προκαλείτε;
Καθόλου. Και ενδεχομένως δεν θα το πιστέψετε ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν φανταζόμουν ότι η τοποθέτησή μου θα προκαλούσε αντιδράσεις. Θυμάμαι για παράδειγμα την ομιλία μου για το ζήτημα της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στη μέση εκπαίδευση όπου είχα κάνει τη διάκριση ανάμεσα στην αρχαιογνωσία και την αρχαιογλωσσία υποστηρίζοντας ότι η εμμονή στην αρχαία γλώσσα είναι συχνά εμπόδιο για τη γνωριμία με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Τα παιδιά έλεγα δεν προλαβαίνουν να προσεγγίσουν τις ιδέες αυτού του πολιτισμού αν προϋπόθεση είναι η γνώση των αρχαίων ελληνικών. Τα αρχαία ελληνικά ανέφερα επίσης νομίζοντας ότι λέω τα αυτονόητα, είναι απαραίτητα για όσα παιδιά ακολουθούν κλασικές σπουδές αλλά θα πρέπει να είναι προαιρετικά για τα υπόλοιπα κυρίως αυτά που φοιτούν στην επαγγελματική εκπαίδευση. Γιατί κι εκεί ήθελαν να επιβάλλουν τα αρχαία ελληνικά. Δεν φανταζόμουν πόσο σφοδρές δημόσιες αντιδράσεις θα προκαλούσε αυτή μου η τοποθέτηση. Νόμιζα ότι υποστήριζα κοινής λογικής πράγματα, τα οποία οι άνθρωποι στις καθημερινές τους κουβέντες συνομολογούν. Όχι όμως στο δημόσιο χώρο της πολιτικής
Έχετε υπερασπιστεί τη Συμφωνία των Πρεσπών. Γιατί, επιστημονικά, αυτή η Συμφωνία είναι καλή; Η πλειονότητα του ελληνικού λαού αντιδρά.
Αντιδρά διότι έμαθε ψευδώς ότι η Μακεδονία είναι Μία και Ελληνική, ότι η Ελλάδα έχει πάντα δίκιο, και άδικο οι άλλοι, ότι οι ξένοι μας χρωστάνε διότι τους χαρίσαμε τον πολιτισμό μας, ότι είμαστε ο στόχος συνωμοτών, κλπ. Η αντίδραση είναι αποτέλεσμα μιας μονοπρισματικής και προκατειλημμένης ιστορικής κουλτούρας που διαμορφώθηκε και στο σχολείο αλλά και εκτός σχολείου και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης για να μείνουν τα πράγματα ως έχουν και η χώρα να παραμένει δέσμια της συντήρησης και της κλειστοφοβίας. Είναι επίσης πολύ βολική. Άσπρο-Μαύρο. Εύκολη. Η συμφωνία των Πρεσπών είναι από πολιτική άποψη μια πολύ καλή συμφωνία που έχει την ιστορία με το μέρος της.
Συμμερίζεστε την άποψη πως στα Συλλαλητήρια και τις Διαμαρτυρίες για το Μακεδονικό, πηγαίνουν «ακροδεξιοί- φασίστες» όπως λένε τα στελέχη της κυβέρνησης;
Κανείς δεν υποστηρίζει ότι μόνον οι ακροδεξιοί και οι φασίστες πήγαν στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό. Πήγαν πολλοί και πολλές των οποίων τα πατριωτικά αισθήματα αξιοποίησαν για δικό τους όφελος τα κόμματα, κυρίως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούμε όμως να μην βλέπουμε ότι ο σκληρός πυρήνας των συλλαλητηρίων ήταν ακροδεξιοί και εθνικιστές και ότι η Χρυσή Αυγή έτριβε τα χέρια της με αυτά τα συλλαλητήρια. Πιστεύω ακόμα ότι η υιοθέτηση της ατζέντας αυτής από την παραδοσιακή δεξιά ενδυναμώνει την ακροδεξιά και τη νομιμοποιεί πλήρως. Με άλλα λόγια νομίζει ότι θα την αναχαιτίσει αλλά της στρώνει το δρόμο
Πρόσφατα σας είδα στα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου της Κατερίνας Νοτοπούλου. Είστε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Πιστεύετε η κ. Νοτοπούλου θα είναι καλή δήμαρχος εάν εκλεγεί; Την στηρίζετε;
Την κ. Νοτοπούλου δεν τη γνώριζα και πρέπει να σας πω ότι σχημάτισα πολλή καλή εντύπωση γνωρίζοντάς την. Είναι ένας νέος άνθρωπος που ξέρει τι λέει και φαίνεται να τα βγάζει πέρα σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Μακάρι να εκλεγεί και προσωπικά κάνω ότι μπορώ γι' αυτό. Πιστεύω κι εγώ ότι η πόλη δεν πρέπει να ξαναγυρίσει στο σκοτεινό παρελθόν της που διακόπηκε ευτυχώς με τη δημαρχία του Γιάννη Μπουτάρη. Ξέρετε η Θεσσαλονίκη έγινε η δεύτερη πόλη μου. Και την αγαπώ πολύ. Μετά τον Πειραιά βέβαια όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα.
Σας έχει λείψει η πολιτική;
Η γενιά μου, η γενιά του πολυτεχνείου και της πρώιμης Μεταπολίτευσης είναι άρρωστη με την πολιτική. Μας πότισε η πολιτική και έγινε για πολλούς και πολλές στοιχείο της ταυτότητας μας. Και δεν είναι μόνο η πολιτική της κεντρικής πολιτικής σκηνής αλλά και η πολιτική στην καθημερινότητά μας, στην επικοινωνία μας με φίλους. Βγαίνουμε να μιλήσουμε, να πούμε τα νέα μας και εκτός από τα προσωπικά, της αφιερώνουμε χρόνο της πολιτικής, τη νοιαζόμαστε. Δεν υπάρχει αυτό σε νεότερες γενιές. Και δεν οφείλεται μόνο στην απαξίωση της πολιτικής. Είναι διαφορετικοί οι πολιτικοί χρόνοι. Εμείς μεγαλώσαμε σε ένα μεστό πολιτικό χρόνο και επιπλέον θεωρούσαμε ότι είναι στο χέρι μας ν' αλλάξουμε τα πράγματα. Στους νεότερους ανθρώπους δεν υπάρχουν ανάλογες προσδοκίες.
Συνέντευξη στο GR TIMES